ေဒါက္တာေဒးဗစ္ယံုကီခ်ဳိ

အခန္း (၂)

ဘုရားသခင္အထံေတာ္၌ ေရွးဦးစြာအေစခံပါ

(ေယဇေက်၊ ၄၄ း ၁၅ - ၁၈)

“ဘုရားသခင္အထံေတာ္၌ ေရွးဦးစြာ အေစခံပါ” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ေ၀ငွလိုပါသည္။ အေျချပဳရမည့္ က်မ္းပိုဒ္မွာ (ေယဇေက်၊ ၄၄း၁၅-၁၈) ျဖစ္ပါသည္။

သင္းအုပ္ဆရာတစ္ေယာက္သည္ တနဂၤေႏြ၀တ္ျပဳအစီအစဥ္၌ ေ၀ငွရန္ တရားေဟာခ်က္တစ္ပုဒ္ကို အျပင္းအထန္ျပင္ဆင္ေနသည္။ ထို အခ်ိန္၌ သူ၏သားငယ္သည္ ၾကား၀င္ၿပီး လာေရာက္စကားေျပာသည္။ သားငယ္ေလးထြက္သြားေစရန္အတြက္ သင္းအုပ္ဆရာသည္ က မာၻေျမပံုတစ္ပံုကို မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္မွ ဆဲြၿဖဲလိုက္သည္။ ထိုေျမပံုကို တစစီျဖစ္ေအာင္ဆုတ္ၿဖဲကာ “အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုစီကို ဆက္ႏိုင္ သည့္အခါက်မွျပန္လာပါ”ဟု သူ႕သားငယ္အားေျပာလိုက္ၿပီး၊ သင္းအုပ္ဆရာသည္ သူ႔သားအားတံခါးကို ညႊန္ျပ၍ထြက္ခိုင္းလိုက္သည္။

မၾကာမွီ သူ၏သားျပန္လာကာ မွန္ကန္စြာျဖင့္ ဆက္ထားသည့္ ကမာၻေျမပံုကို သူဖခင္အားေပးလိုက္သည္။ သင္းအုပ္ဆရာက “အံ့ဩစြာ ျဖင့္ ဘယ္လိုျပန္ဆက္ႏိုင္တာလဲ”ဟု ေမးရာ “ေဖေဖ့ေျမပံုေနာက္ေၾကာမွာ ပံုတူတစ္ခုရွိတယ္။ ပံုတူကို ဆက္ရန္ လြယ္တယ္။ တဖက္လွန္ ၿပီး ဆက္လုိက္တာ ေျမပံုထြက္လာတယ္”ဟုဆို၏။

ထိုအခ်ိန္၌ပက္ သင္းအုပ္ဆရာ၏ စိတ္ထဲ၌ အလင္းတစ္ခုရရွိလာသည္။ အကယ္၍ လူမ်ားသည္ မွန္ကန္စြာျဖင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကပါ က ကမာၻေလာကႀကီးသည္ အလိုလို ေပါင္းစပ္ၿပီးသား ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု တစ္ေယာက္တည္း ေျပာမိသည္။ အႀကံသည္ တရားေဟာခ်က္ ျဖစ္လာသည္။

အကယ္၍ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ ေျဖာင့္မတ္စြာ ရပ္တည္ေနပါက အရာခပ္သိမ့္၌ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာၿပီး ၿငိမ္သက္ျခင္းရရွိမည္ျဖစ္ သည္။ အေရးႀကီးဆံုးေသာ ေမးခြန္းမွာ လူေနမႈႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တို႔ကို မည္ကဲ့သို႔ျပဳလုပ္ရမည္ဟူ၍ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းျဖင့္ မည္သို႔ရပ္တည္မည္နည္းဟူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ကို သင္အားေ၀ငွလိုပါသည္။

ပထမအေနႏွင့္ လူတို႔သည္ ေလာက၌အသက္ရွင္စဥ္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ အေရးကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ေမြးဖြားလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္၏ ပံုသ႑ာန္ေတာ္ႏွင့္တူေအာင္ ဖန္ဆင္းျခင္းခံရေသာ လူသားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အေစကိုခံရန္ ဖန္ဆင္းခံရျခင္းျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ၏အေရးႀကီးဆံုးေသာတာ၀န္မွာ ဘုရားသခင္ကို အေစခံရန္ျဖစ္သည္။ (မႆဲ၊ ၆း၃၆)သည္ “ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ေျဖာင့္ မတ္ျခင္းတရားကို ေရွးဦးစြာရွာၾကေလာ့၊ က်န္ေသာအရာကို ထပ္၍ေပးမည္”ဟု ဆို၏။ လူမ်ားအတြက္ အျခားေသာအရာတို႔ကို မျပဳမွီ ျပဳ ရမည့္အရာမ်ားရွိသည္။ ဦးစားေပးျခင္း ေျပာင္းလဲသြားေသာအခါ အသက္တာဦးတည္ခ်က္သည္လည္း ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္သြားမည္ျဖစ္သည္။

ေယ႐ႈသည္ အသက္တာ၌ ဦးစားေပးမည့္အရာကို (လုကာ၊ ၁၇း၇-၈)၌ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထိုက်မ္းပိုဒ္၌အေစအပါးသည္။ လယ္ထြန္ ေသာ္၎၊ သိုးႏြားေက်ာင္းေသာ္၎၊ လယ္ျပင္မွာလာ၍ အိမ္သို႔၀င္ေသာအခါ ထိုအေစအပါးကို အေသာ့လာ၍ စားပြဲ၌ေလ်ာင္းေလာ့ဟု သင္တို႔ထဲ၌အဘယ္သူေျပာမည္နည္း။ ထိုအေစအပါးကို ငါစားစရာဘုိ႔ျပင္ေလာ့၊ ငါစားေသာက္စဥ္တြင္ ခါးကိုစည္း၍ငါ့ကိုလုပ္ေကၽြးေလာ့။ ထို႔ေနာက္မွ သင္သည္ စားေသာက္ရမည္ဟု ေျပာမည္မဟုတ္ေလာ” ဟုဆို၏။

ခ်စ္ေသာ ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား -

အေစအပါးတစ္ေယာက္သည္ တေနကုန္အလုပ္လုပ္ၿပီး လယ္မွျပန္လာေသာအခါ “အလုပ္လုပ္ၿပီးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထမင္းအရင္ စားပါ။ က်န္တာငါစားမည္” ဟု ထမင္းပြဲကို ျပင္ရင္း အေစအပါးကို ေျပာမည့္သခင္မရွိပါ။ အေစအပါးသည္ အလုပ္မွ ျပန္လာေသာအခါ၌ ပင္လွ်င္ ညေနစာကို ျပင္ဆင္ၿပီး သခင္စားေသာက္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ေစာင့္ရသည္။ ထို႔ေနာက္မွ အေစအပါးက စားရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းေသာ လူတို႔သည္မည္မွ်ပင္ အလုပ္မ်ားပါေစ အလုပ္မ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ မည္မွ်ပင္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ၿပီး အားအင္ကုန္ခမ္းေနပါေစ၊ ဘုရားသခင္ကို ပထမဦးဆံုး အေစခံရမည္ျဖစ္သည္။ ပထမလုပ္ရမည့္အရာကို ပထမလုပ္ရန္ႏွင့္ ေနာက္လုပ္ရ မည့္အရာကိုေနာက္မွလုပ္ရန္အတြက္ သခင္ဘုရားက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ခိုင္းသည္။ တပတ္တြင္ ပထမေန႔ရက္ျဖစ္ေသာ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္း အစီအစဥ္၌ တက္ေရာက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သင္၏ေန႔စဥ္အသက္တာ၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္း ႏွင့္ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ အျခားေသာအရာမ်ားထက္ ဦးစားေပးရမည့္အရာ ျဖစ္သင့္သည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေတာ္တြင္ အေစခံျခင္းျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ျခင္းကို ျပဳၿပီးေသာအခါ၌ ထိုေန႔၏ အလုပ္ကို စလုပ္ပါ။ ထိုေန႔သည္ မဂၤလာရွိေသာ သီ တင္းပတ္ျဖစ္မည္။ ထိုသို႔ေသာႏွစ္သည္ မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္ျဖစ္ပါသည္။

ဒုတိယအေနႏွင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ မည္သို႔အေစခံရမည္ကို ေဟာေျပာလိုပါသည္။ ေယဇေက်လ၊ ၄၄း၁၅ သည္ ဘုရားသခင္အား အေစခံရန္ ေရွ႕ေတာ္သို႔လာဖို႔ဖိတ္ေခၚပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေတာ္၌ သင္အေစခံလိုပါက ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေတာ္သို႔ လာရမည့္အ ခ်ိန္ကို သင္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။

သမၼာက်မ္းစာက မည္သို႔အေစခံရမည္ကို (လုကာ၊ ၁၀း၃၈-၄၀) ၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပရွင္းလင္းထားပါသည္။

“ေယ႐ႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ခရီးသြားၾကစဥ္ ရြာတစ္ရြာသို႔၀င္ေတာ္မူ၍ မာသအမည္ရွိေသာ မိန္းမတစ္ဦးသည္ မိမိအိမ္၌ ကိုယ္ေတာ္ ကို ဧည့္ခံေလ၏ ထိုမိန္းမ၌ မာရိအမည္ရွိေသာ ညီမတစ္ေယာက္ရွိ၏။ ထိုမာရိသည္ ေယ႐ႈ၏ေျခေတာ္ရင္၌ ထိုင္၍စကားေတာ္ကို နား ေထာင္လ်က္ေန၏။ မာသမူကား လုပ္ေကၽြးျခင္းအမႈမ်ား၌ စိတ္ပူပန္ျခင္းရွိသျဖင့္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ သခင္ကၽြန္မ၏ညီမသည္ ကၽြန္ မတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ေကၽြးေစျခင္းငွါ ကၽြန္မကို ပစ္ထားသည့္အရာကို လ်စ္လ်ဴေသာစိတ္ရွိေတာ္မူသေလာ။ သူသည္ ကၽြန္မကို ကူညီ မည္အေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေသာ္ ေယ႐ႈက မာသ၊မာသ၊ သင္သည္မ်ားစြာေသာအမႈတို႔၌ စိုးရိမ္၍ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကိုခံရ၏။ လိုေသာအရာ တခုတည္းရွိ၏။ မာရိမူကား ေကာင္းေသာအရာကို ေရြးယူၿပီ။ ထုိအရာကို အဘယ္သူမွ် မႏႈတ္မယူရာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

မာသသည္ မာရိထက္ပင္ စိုးရိမ္ပူပန္ေသာ္လည္း ေယ႐ႈ၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို မခံရပါ။ ႏႈတ္ထြက္စကားကို နားေထာင္ျခင္းသည္ ေယ႐ႈအား ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္ေစသည္ႏွင့္အညီ မာရိသည္ သခင္ဘုရား၏ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ခံရ၏။ ဤေနရာ၌ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေတာ္၌ အေစကို ခံ ျခင္းသည္ မည္မွ်အေရးႀကီးေၾကာင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ နားလည္ႏိုင္သည္။

ယခု (ေယဇေက်လ၊ ၄၄း၁၅)၌ “ငါ့အား ဆီဥႏွင့္အေသြးကို ပူေဇာ္ျခင္းငွါ ငါ့ေရွ႕မွာ ရပ္ရၾကမည္” ဟုဆို၏။ ဆီဥကို ပူေဇာ္ရန္ ဘုရားသခင္ အဘယ္ေၾကာင့္ခိုင္းပါသနည္း။ ဆီဥသည္ အဖိုးတန္ဆံုးျဖစ္သည္။ ဓမၼေဟာင္းေခတ္၌ ဘုရားသခင္အား ယဇ္ပူေဇာ္ေသာအခ်ိန္ တိရစၧာန္ မ်ား၏ အဆီကို အသံုျပဳၾကသည္။ သူတို႔သည္ တိရစၧာန္တစ္ေကာင္ကို သတ္ၾကၿပီး အဆီကို ထုတ္ကာ မီး႐ႈိ႕ရာယဇ္အျဖစ္ ပူေဇာ္ၾကသည္ မီး႐ႈိ႕ရာယဇ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစေသာ အေမႊးအႀကိဳင္ပူေဇာ္သကၠာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ အေစခံရန္ ခ်ဥ္းကပ္ လာေသာအခါ ဆီဥႏွင့္အေသြးကို ပူေဇာ္ရန္ခိုင္းပါသည္။ သင္၏စိတ္ႏွလံုးအႂကြင္းမဲ့ႏွင့္ အာ႐ံုျပဳဆင္ျခင္ရန္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌အေစခံရန္ ခ်ဥ္းကပ္လာျခင္းသည္ မလြယ္ကူလြန္းပါသေလာ။ အကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ စိတ္ ႏွလံုးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ အာ႐ံုျပဳစူးစိုက္ရန္ ေယ႐ႈ၏အေသြးေတာ္ကို ယံုၾကည္အားကိုးရန္ခ်ီးမြမ္းရန္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နား ေထာင္ရန္ႏွင့္၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းအစီအစဥ္သို႔ တက္ေရာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ပါက ထိုသို႔ေသာ အေစခံျခင္းကို ဘုရားသခင္ လက္ခံမည္မွာ မ လြဲပါ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္အား ေက်နပ္ႏွစ္သက္ေစပါက သခင္ဘုရားသည္ သူ၏မဂၤလာကို သင္အား ထပ္ဆင့္ေပးမည္မွာ မလဲြဧကန္ ျဖစ္သည္။ ထိုမဂၤလာမ်ားသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္တူသည္ကို ယခုၾကည့္ၾကပါစို႔။

တတိယအေနႏွင့္ -  ေခၽြးထြက္ေစေသာ အ၀တ္ကို မ၀တ္ရန္ ဘုရားသခင္ခိုင္းသည္။

ေခၽြးထြက္ေစသည့္အရာတစ္စံုတစ္ခုကိုမွ် မ၀တ္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္ႏိုင္သည့္အေၾကာင္းကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အံ့ဩေကာင္းအံ့ဩၾက မည္ ျဖစ္သည္။

(ကမာၻဦးက်မ္း၊ ၃း၁၇-၁၉) ၌ ေခၽြးသည္ က်ိန္ဆဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

“ေယာက်္ားကိုလည္း ထိုအပင္၏အသီးကို မစားရဟု ငါပညတ္ေသာ္လည္း သင္သည္ မယား၏စကားကို နားေထာင္၍ စားမိေသာေၾကာင့္ ေျမသည္ သင့္အတြက္ က်ိန္ျခင္းကိုခံလ်က္ရွိ၏။ ေျမ၏အသီးကို တသက္ပတ္လံုးပင္ပန္းစြာ စားရမည္။ ဆူးပင္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကိုလည္း သင့္ အဘို႔ ေျမေပါက္ေစမည္။ လယ္၌ျဖစ္ေသာ ဟင္းရြက္တို႔ကို စားရမည္။ သင္ထြက္ရာေျမသို႔ မျပန္မွီတိုင္ေအာင္ သင္၏မ်က္ႏွာမွ ေခၽြးထြက္ လ်က္ အစာကိုစားရမည္။ အေၾကာင္းမူကား၊ သင္သည္ ေျမမႈန္႔ျဖစ္၍ ေျမမႈန္႔သို႔ျပန္ရမည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ေခၽြးထြက္ေစသည့္အရာတစ္စံုတစ္ခုကို မ၀တ္ျခင္းဆိုသည္မွာ က်ိန္ဆဲျခင္းကို ဖယ္ရွားရန္ ဆိုလိုပါသည္။ ဤအရာထက္ပို၍ ႀကီးျမတ္ ေသာမဂၤလာရွိပါသေလာ။ သခင္ဘုရားသည္ သင့္အား ေခၽြးမထြက္ေစရန္ ျပဳေပးမည္ျဖစ္သည္။

(၂ေကာ၊ ၈း၉) ၌ “အေၾကာင္းမူကား ငါတို႔ သခင္ေယ႐ႈခရစ္သည္ စည္းစိမ္ရွိေသာ္လည္း ဆင္းရဲေတာ္မူျခင္းအားျဖင့္ သင္တို႔သည္ စည္း စိမ္ရွိေစျခင္းငွါ သင္တို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းကို ခံေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို သင္တို႔သိၾက၏။” ဟုဆို၏။

(ရွင္ေယာဟန္၊ ၁၀း၁၀) ၌ “သူခိုးသည္ ခိုးျခင္း၊ သတ္ျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္းငွါသာလာတတ္၏။ ငါမူကား သိုးတို႔သည္ အသက္လြတ္႐ံုမွ်မက အထူးသျဖင့္ အသက္ႏွင့္ျပည့္စံုေစျခင္းငွါလာသတည္း” ဟုဆို၏။

ထို႔ေနာက္ (၃ေယာ) ဒုတိယအပိုဒ္၌ “အခ်င္းခ်စ္သူ သင္၏စိတ္ႏွလံုးသည္ ေကာင္းစားသကဲ့သို႔ သင္သည္ အရာရာ၌ ေကာင္းစားျခင္းႏွင့္ က်န္းမာျခင္းရွိမည္အေၾကာင္း ငါဆုေတာင္း၏။”

အထက္ပါ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေခၽြးထြက္ေစမည့္အ၀တ္အစားမ်ားကို စြန္႔ပစ္ရန္ျဖစ္ ေၾကာင္း နားလည္လာရသည္။ သင္းအုပ္ဆရာ၏သားသည္ ပံုတူကို ျပန္ဆက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ကမာၻ႔ေျမပံုကို ယခင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေစပါ သည္။

ထိုနည္းတူ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေသာလူသားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေတာ္၌ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းျဖင့္ရပ္ေသာအခါ သင္၏မိသားစု၊ သင္ ၏အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ မွန္ကန္စြာျဖင့္ ရပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္သို႔ ဦးစြာလာပါ။ သူ၏အေစကို ခံပါ။ က်ိန္ဆဲျခင္းေခၽြးမ်ားစြန္႔ေပသည့္ အ၀တ္အစားမ်ားကို စြန္႔ပစ္ပါ။

ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ပါက ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား ကယ္တင္ျခင္းသံုးပါးထဲသို႔ ပို႔ေဆာင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ၎မွာ စိတ္၀ိညာဥ္ေကာင္းစားျခင္း၊ အရာခပ္သိမ္း၌ ေကာင္းစားျခင္းႏွင့္ က်န္းမာေသာ အသက္တာျဖစ္သည္။ သင္သည္ က်န္းမာျခင္းကို ခံစားၿပီး သင္၏စိတ္၀ိညာဥ္ေကာင္း စားသည့္အတြက္ အရာရာတိုင္း ေကာင္စားျခင္းႏွင့္ျပည့္စံုသည္။