ဇာတ္လမ္း(၈)

ဇာတ္လမ္း(၈) ဗာဗုလုန္ရဲတိုက္

ကမာၻဦးက်မ္း ၁၁း၁-၉

          ^၁ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို႔သည္ ဘာသာတမ်ဳိးတည္း ^၂အေရွ႕မ်က္ႏွာမွ ခရီး သြားသျဖင့္ ရွိနာျပည္၌ ေျမညီရာအရပ္ကို ေတြ႔၍ ေနရာခ်ၾက၏။ ^၃သူတို႔ကလည္းလာ ၾက။ အုတ္လုပ္၍ ခိုင္မာစြာ ဖုတ္ၾကကုန္ အ့ံဟု တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေျပာၾက၏။ ထိုသို႔ေက်ာက္အရာ၌အုတ္ ကို၎၊ သ႐ြက္အရာ၌ ေရညႇိတစ္မ်ဳိးကို၎ ရၿပီးလွ်င္၊ ^၄လာၾက၊ ေျမႀကီး တစ္ျပင္လံုး၌ အရပ္ရပ္ကြဲျပားမည္ကို စိုးရိမ္၍ ၿမိဳ႕ကို၎၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္ သို႔ မွီရေသာရဲတိုက္ကို၎ တည္လုပ္သျဖင့္ ေက်ာ္ေစကိတၱိရွိေစျခင္းငွါ ျပဳ ၾကကုန္အံ့ဟုေျပာဆိုၾက၏။ ^၅ထိုသို႔ လူသားတို႔ တည္လုပ္ေသာၿမိဳ႕ႏွင့္ ရဲ တိုက္ကို ၾကည့္႐ႈျခင္းငွါ တာ၀ရဘုရားသည္ ဆင္းသက္ေတာ္မူ၏။ ^၆ထာ၀ရ ဘုရားက ၾကည့္႐ႈေလာ့။ လူတစ္မ်ဳိးတည္း စကားတစ္မ်ဳိးတည္းရွိသည္ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ ဤအမႈကို အဦးျပဳၾက၏။ ယခုႀကံစည္သမွ်တို႔ကို အဆီးအတား မရွိ သူတို႔ျပဳၾကလိမ့္မည္။ ^၇လာၾက၊ ဆင္းသက္ၾကကုန္အံ့၊ သူတို႔သည္ အ ခ်င္းခ်င္းနားမလည္ေစျခင္းငွါ သူတို႔စကားကို ႐ႈတ္ေထြးၾကကုန္အံ့။ သူတို႔ သည္ အခ်င္းခ်င္းနားမလည္ေစျခင္းငွါ သူတို႔စကားကို ႐ႈတ္ေထြးၾကကုန္အံ့ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ^၈ထိုသို႔ထာ၀ရဘုရားသည္ သူတို႔ကို ေျမႀကီးတစ္ျပင္လံုး၌ အရပ္ရပ္ကြဲျပားေစေတာ္မူသျဖင့္ သူတို႔သည္ ၿမိဳ႕ကို မတည္ဘဲေနၾက၏။ ^၉သို႔ျဖစ္၍ ထိုၿမိဳ႕၌ ထာ၀ရဘုရားသည္ ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို႔၏ စကားကို ႐ႈတ္ေထြး၍ သူတို႔ကို ေျမႀကီးတစ္ျပင္လံုး၌ အရပ္ရပ္ကြဲျပားေစေတာ္မူေသာ ေၾကာင့္ ထို႔ၿမိဳ႕သည္ ဗာဗုလုန္ၿမိဳ႕ ဟူ၍ တြင္သတည္း။

လူတို႔၏မာနကိုဘုရား႐ိုက္ခ်ဳိးေတာ္မူျခင္း

          ေနာဧ၏မ်ဳိးဆက္မဟာေျမးျမတ္ေတာ္သူ နိမ္ေရာဒဟာ ေျမႀကီးေပၚ မွာ အဦးအစြမ္းထက္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ဆန္႔ က်င္သူျဖစ္လာတယ္။ ႏိုင္ငံလုပ္ အုပ္စိုးလာခဲ့တဲ့အထဲမွာ ဦးစြာေသာဗာဗယ္ ကို ေနာင္အခါ ဗာဗုလုန္ဟုေခၚ၍ ဗဟိုျပဳခဲ့တယ္။ (ကမာၻ ၁၀း၈-၁၀) မွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

          ဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဗာဗုလုန္ႏိုင္ငံကလူေတြက သူတို႔ေက်ာ္ေဇာကိ တၱိရွိလိုၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ မိုးေကာင္းကင္တက္ထိုးၿပီး မွီႏိုင္တဲ့ရဲတိုက္တစ္ ခုေဆာက္လိုၾကတယ္။ ဒါက လူေတြ ေျမတစ္ျပင္လံုးကို ႏွံ႔ျပားေရာက္ေစရ မည္ဆိုတဲ့ ဘုရားပညတ္ထားခဲ့တာကို မလိုခ်င္ၾကဘူးေပါ့။ ဒီလိုမာနထားၿပီး သူတို႔ဟာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့မိစၧာဘာသာေရးတစ္ခုကို စလိုက္တာပဲ။ သူတို႔ ဟာ သူတို႔လုပ္ေနတာၿပီးစီးသြားႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းကို ႂကြားေျပာၾကတယ္။ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ဟာ သူနဲ႔ဆန္႔က်င့္ၿပီး၊ ေျမႀကီးေအာက္မွာ အုပ္စုဖြဲ႕ၾက တာကို အလိုေတာ္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို ဘာသာစကားအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာၾကေစရန္ လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ လူေတြ သူတို႔စကားေျပာတာ နားလည္ ျခင္း႐ႈတ္ေထြး လာကုန္လို႔ သူတို႔ေဆာက္လုပ္ေနတာရပ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ (ေယာ ၁၅း၅^ခ) ထဲမွာ `ငါႏွင့္ကြာလွ်င္ သူတို႔သည္ အဘယ္အမႈကိုမွ်မတတ္ ႏိုင္ၾက။´ လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ ``ထုိမွ်မက၊ အခ်င္းခ်င္းတစ္ေယာက္ေအာက္ တေယာက္ႏွိမ့္ခ်လ်က္ေန၍ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းတန္ဆာကို ဆင္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ေထာင္လႊားေစာ္ကား ေသာသူတို႔ကို ဘုရားသခင္ဆီးတားေတာ္မူ၏။ စိတ္ႏွိမ့္ခ်ေသာသူတို႔အား ေက်းဇူး ျပဳေတာ္မူ၏။ ^၆ထိုေၾကာင့္၊ ကာလအခ်ိန္ တန္လွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔ကို ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူမည္အေၾကာင္း၊ တန္ခိုးႀကီးေသာလက္ေတာ္ေအာက္၌ ကိုယ္ကို ကိုယ္ႏွိမ့္ခ်ၾကေလာ့။´´ (၁ေပ ၅း၅^ခ-၆)။

          ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို စည္းလံုးမႈရွိေစလိုပါတယ္။ မွတ္မိပါ လိမ့္မယ္။ ေယ႐ႈလက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚအေသခံေတာ္မူၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ ပိုင္း၊ ပသခါပြဲေန႔ၿပီးရက္(၅၀)ေျမာက္ေန႔မွာ လုပ္တဲ့ ပင္ေတကုေတၱေန႔တစ္ ေန႔မွာ၊ ေယ႐ႈတပည့္ေတြအားလံုး ``စိတ္ႏွလံုးတညီတညြတ္တည္း´´ အ တူတကြစုေ၀း ေနၾကစဥ္မွာ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ သူတို႔အေပၚက် ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ လူေတြ တအံ့တဩျဖစ္ကုန္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူတို႔ တစ္ေတြဟာ ``ငါတို႔သည္ အသီးသီးေမြးဘြား ရာ ဌာန၏ဘာသာစကားမ်ားကို ၾကားရသည္ကား အဘယ္သို႔နည္း။´´ဟု ဆိုၾကတယ္။ (တမန္ေတာ္ ၂း၈)။

          မွန္တယ္ ေယ႐ႈတပည့္ေတြဟာ ၀ိညာဥ္ေတာ္စည္းလံုးမႈကို ခံယူၿပီး၊ တျခားတပည့္ေတာ္ေတြနဲ႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းတိုင္းႏိုင္ငံကြဲျပားၿပီး ဘာသာစကား မတူညီေသာ္လည္း တညီတညြတ္ဆက္ဆံၾကတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ခရစ္ေတာ္၌ တစ္လံုးတစ္၀တည္းရွိၾကတယ္။

          သို႔ေသာ္ လူေတြဟာ ဘုရားနဲ႔လမ္းခြဲၿပီး၊ စုစည္းအုပ္စုဖြဲ႕ၾကတာ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာမွ်မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ မိမိနာမထင္ေပၚဖို႔ လုပ္တာ၊ ဒါမဟုတ္ အုပ္စုအလိုက္၊ ျပဳစားျခင္းအေလ့အက်င့္နဲ႔ လူ႕နာမခ်ီး ေျမႇာက္ေနၾကတဲ့အထဲ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာေတြကို သတိထားေရွာင္ၾကဖို႔ လိုတယ္။ ``^၄အျခားေသာ ေကာင္းကင္အသံကား ငါ၏လူမ်ဳိးတို႔၊ သင္၏အ ျပစ္တို႔ကို ဆက္ဆံျခင္းႏွင့္၎၊ သူ၏ေဘးဒဏ္မ်ားကို ခံျခင္းႏွင့္၎ ကင္း လြတ္အံ့ေသာငွါ သူ၏အထဲကထြက္ၾကေလာ့။´´ (ဗ်ာဒိတ္ ၁၈း၁၄)။